ละว่าโอ้น้อ เสียงพิณแคนดังจ้นปนเสียงซอ อ้ออี้
ไฟแสงสีสว่างจ้าเวลาจ้อดอกม่อฮอม
ทางหมอลำกะพร้อมใส่เครื่องเหลืองเขียว
เหลียวซ้ายขวางัวเงียหา ผู้สัญโอ๊ยญาไว้
ละพวงมาลัยเอามาคล้อง ติดใบแดงตอนแจ้งฮุ่ง
ของใส่ถุงฝากต้อนก่อนลาฮ้านปีผ่านมา
บ่าวฟังลำฮู้บ่น้อว่าถ้า สัญญาต่อบ่เคยลืม
ยืนลงไปใจซึม อยู่ไสน้อแฟนน้อง ส่องหา บ่เห็นจ้อย
โอ๊ยเด่ชายฟังเด้ออ้มลมพัดยอดไผ่
ฟังเด้ออ้มลมพัดยอดไผ่ เหลียวหาไสบ่พ้อน้อซู้อินาง
วาสนาชาตาตางหล่าง หรือว่าไปคนทาง
วางซู้คนเก่า แล้วบ่ชายเอ่ย
เสยน้อคุณพี่หรือมีเมียอยู่ซ่อนนอนร่วมฮ่วมหอ
จังบ่พ้อตั้งแต่กลางเว็นเป็นปัญหาคาใจอยู่ใสน้ออ้าย
แหน่งหน่ายบ่ายเบี่ยงเลี้ยงหนี หรือตัดไมตรีปีกายอ้ายเอ่ย
ไหนบอกเจอกันปีหน้า ปีนี้มาจึงไม่เห็นเลย
ลมปากอยากไปเป็นเขย หรือแค่เอื้อนเอ่ย ให้หวังนั่งรอ
เป็นหยังน้อรอชายอ้ายผ่าน
เป็นหยังน้อคือบ่เป็นมาลัย คือให้ปีก่อน
ฟ้อนกะแขนอ่อนล้า บ่เห็นหน้าผู้ค่อย
บั้งน้ำอ้อย บั้งน้ำอ้อยย้อยให้มดหลงทาง
วางคาถายาพิษคิดนำคำเว้า
มันเหงาหัวใจหดหู่ มันเหงาหัวใจหดหู่
ทั้งๆ ที่รู้สถานะหมอลำ
ใจเอ่ยยังจำ ใจเอ่ยยังจำ
คำพูดหวานๆ ผ่านมาแค่ปี
มีแต่แฟนผู้อื่นยืนคล้องมาลัย ใจเราเหงาหงอย
ความหวังยังคอย ความหวังคอย
สัญญาหน้าฮ้านงานประจำปี
ดีใจล้นได้วนมาบ้านเก่า เหงาแทนที่
บ่มีอ้ายกายมา หน้าฮ้านคือเก่าเปลี่ยนจากทุกแม่นเศร้าเงาอ้ายบ่มี
บ่าวฟังลำได้ยินเสียงน้องเอิ้น น้องเอิ้น ว้อนๆ ตามหาคันบ่ลืมสัญญา
ให้ค่าวนางแน่เด้ออ้าย ให้ค่าวนาง แน่เด้ออ้าย บ่าวพี่ชายคนโก้